de leegte en de weg naar acceptatie

het huis is leeg zonder jouw,
voel mij soms in de kou.
de weg die ik ga is kil,
ik mis je als onze spil.
niet verwacht dat het zo zwaar zou zijn,
leren accepteren, wat kan dat moeilijk zijn !

ik ben het zelf, ik heb de keuze.
ik ben de baas over mijn handelen.
over mijzelf en mijn emoties.
ik ben het zelf, ik ben verantwoordelijk.

erik

opnieuw gaan stralen !

stekelig is soms het gevoel,
in het hoofd soms een grote warboel.
soms boos en ook gelaten,
voel me af en toe behoorlijk verlaten.
waar vindt je de ruimte om weer te stralen,
vandaag zag ik de kaardebol zijn best doen om te ....... .

erik

je moet je zelf toestemming geven,
te zijn wie je wilt zijn.
er is voor een mens geen groter gevaar,
dan veroordeling van zich zelf.
want het ontneemt je de wezenlijke kracht,
waardoor dingen in je leven gebeuren.
het ontneemt je al je inspiratie en iedere kans van slagen.

verwrongen in het leven!

verwrongen lijkt soms het leven,
ook duurt het meest maar even.
maar op den lange duur,
vlamt weer op het levensvuur !

erik

en zo in je hart de verwondering levendig kon houden
om de wonderen in je dagelijks leven,
zou je pijn niet minder wonderlijk voorkomen dan je vreugde.

kahlil gibran

mijn glimlach even kwijt !

er is een grote stilte in mij,
om mij heen lijkt iedereen blij.
dat gevoel dat er is,
warmte diep in mij,
nog steeds is er stilte,
maar dat warme gevoel,
dat kleine beetje zegt een heleboel.

erik

ik ben mijn glimlach even kwijt, maar wees gerust de paardebloem heeft hem!

ik heb je lief

vandaag voel ik mij stuurloos,
van binnen een beetje boos.
het is een onbekende weg die ik ga,
loop hier in het donker, weet niet meer waar ik sta.
hoe raak je verlost uit het harnas van spijt,
deed ik niet genoeg, sta ik nog bij je in het krijt,
mijn liefste ben ik kwijt !

erik

stilte is de rijkdom van de ziel,
eenzaamheid de armoede

may sarton

een nieuw pad ?

elke dag weer een nieuwe weg te gaan,
het pad soms vol kuilen moeilijk te begaan.
het hoofd weer vol van allerlij gedachte,
maar gaande de weg wordt het stil, sneller dan ik verwachte.

vanochtend werd ik wakker en glimlach,
er liggen vierentwintig spiksplinternieuwe uren voor me
ik beloof plechig dat ik elk moment ervan volledig zal leven
en met ogen van liefde zal leven

ontmoeting met "mijn bloem"

je staat bij het hek
en glimlacht
een wonderbaarlijke glimlach.
ik ben sprakeloos,
je lied klinkt door in al mijn zintuigen,
zonder begin en zonder einde
ik buig diep voor je

een nieuwe dag

gisteren avond gewandeld, de zeedamp trok over het land de ondergaande zon ging gehuld in flarden mist, ik wandelde langs de begraafplaats in schoorl het voelde rustig dit keer, geen woede of verdriet. ik denk op de goede weg te zijn, ik geloof dat het verdriet zich omvormt tot positieve energie.

zoals opgeslagen warmte
wordt omgezet in energie
kan woede die beheerst wordt
worden omgezet in een kracht die
de wereld kan bewegen

m.k. gandhi

rouwen is de manierhoe de natuur pijn geneest

ik voel me in een storm van emoties. kwaadheid, angst ,schuldgevoelens en verdriet. ik laat ze ongehinderd komen, ze vinden hun uitweg. uiteindelijk leidt het tot vrede en acceptatie.
je pijn is het breken van de schaal
die je inzicht omsluit
zoals een steen van de vrucht breken moet
opdat haar hart
in de zon moge staan
zo moet jij pijn kennen

kahlil gibran